gabriela1802

Samotność...Ból...Żal...Brak zrozumienia...Utrata drugiej osoby...Poczucie winy...Upokorzenie...Religia...To główne powody popełniania samobójstw, ale czy świadomie?

Tak wiele się teraz słyszy o samobójcach, jest ich tak wielu. W zypełnie różnych światach- biedni, bogaci, samotni, z rodziną, młodzi i starzy. Jednak ich wszystkich łaczy jeden cel- koniec z życiem. Dlaczego to robią? Tak do końca nigdy się nie dowiemy, mało kto zostawia list pożegnalny, a jeśli nawet to zawierają one pożegnalne słowa bez jakichkolwiek głębszych wyjaśnień. Co taki człowiek sobie myśli? Czy jego głównym celem jest tylko i wyłącznie zakończyć swoje życie? Czy może w jego głowie jest pustka? A może samobójcy to chorzy psychicznie, ale nie świadomi tego?

Tak wiele pytań nasuwa się na samą myśl o samobójcy, jednak w wiekszości są to pytania bez odpowiedzi... Dlaczego? Dlaczego właśnie on (ona)?

Czy samobójcy to egoiści? Czy któryś z nich zastanawiał się co będzie czuć jego rodzina, znajomi, przyjaciele? Co z nimi bedzie,jak sobie poradzą- bez niego (niej)? Chyba nie! Każdy myśli tylko o sobie, oni nie liczą się z tym, że jeśli ich zabraknie ktoś bedzie cierpiał być może bardziej od nich. Może i jestem okrutna mówiąc, ze ktoś kto popełnia samobójstwo to egoista, ale jak można nie myśleć o tych którzy płaczą i rozpaczają po stracie tej osoby? Jak można nie liczyć się z uczuciami innych, tylko zostawić wszystkich i odejść? A jaką ma pewność samobójca, ze po 2 stronie jest lepiej niż tu na ziemi? Żadnej!

Najgorsze jest to, że coraz więcej samobójstw popełniają dzieci! Tak wielu odebrało sobie życie. Ale w ty przypadku to jest wina dorosłych! Tak moi drodzy nas. Nie umiemy słuchać innych i czytać miedzy wierszami. A nauczyciele, psycholodzy szkolni? Gdzie oni są gdy inni znęcają się nad kolegą, który nie wytrzymuje tego i kończy z sobą? Ilu jest takich uczniów którzy każdego dnia przeżywają gehennę idąc do szkoły? Ile jest dzieci którzy nie mogą już patrzeć jak ich ojciec bije matkę i gwałci nie tylko ją...Patrzmy przed siebie i czytajmy między wierszami...

Bardzo trudno jest rozpoznać potencjalnego samobójce ale może lepiej pomagać innym zanim pomyślą o swojej śmierci?

Z każdego problemu jest jakieś wyjście, zawsze znajdzie się rozwiązanie, tylko trzeba go poszukać...

Czas płynie.... Ja spoglądam za okno.... Widze ludzi biegnących przed siebie... Po co sie śpieszą?... Do czego tak mkną?... Po co im ten pośpiech?...

Zatrzymaj się na chwile i spójrz za siebie? Rozejrzyj sie w około. Tylu ludzi cierpi, ale ty tego nie widzisz, dlaczego? Bo sam masz wiele problemów i nikt ci nie pomaga. Wiem, znam to uczucie-widzisz ludzką krzywde i pomagasz jak możesz, a gdy zostajesz sam w 4 ścianach zastanawiasz się dlaczego tobie nikt nie pomaga...

Ilu ludzi na świecie tyle charakterów, problemów i ludzkich zachowań, każdy jest inny. Kultura, zwyczaje, religie- to jest głownym problemem wszystkich sporów. Przez ludzką nieczułość giną niewinni- czy my to widzimy? Tak tylko, ze jest chwila przejęcia i znow wracamy do naszej rzeczywistości, jakby tamto zdarzenie nie miało miejsca... To nie nasza wina to inni nauczyli nas tak żyć...

Dlaczego życie jest tak okrutne? Po co wogóle żyjemy? Po co- dla tych kilku pięknych chwil? Większość czasu na ziemi spędzamy pracując i zastanawiając się co będzie jutro, czy damy sobie rade, przecież to bezsensu. Jakby na to nie patrzeć zawsze nasuwa się jeden wniosek- żyjemy tylko, by żyć i dotrwać do jutra. ŻYCIE JEST BEZ SENSU, NIE MAM OCHOTY JUŻ TAK ŻYĆ. Co dzień dążymy do czegoś, do jakiegoś celu, ale po co? Przecież i tak połowa sie nie spełnia? Dlaczego zawsze człowiek ma pod górkę? Dlaczego nie może się cieszyć dłużej niż tylko chwile? Dlaczego?

Jakby ktoś popatrzył na mnie z boku powiedziałby" ale przecież ona jest szczęśliwa, niczego jej nie brakuje" , może i ktoś tak myśleć, ale nie zdaje sobie sprawy jak wiele walcze o to, aby mieć to co mam. Rozumiem wszyscy walczą i dążą do celu jaki sobie postawili, ale dlaczego innym jest łatwiej?

Tyle się mówi o tolerancji i wszystkim co z tym związane, ale czy nie są to tylko puste słowa? Czy osobami tolerancyjnymi nie są ci  ludzie którzy sami potrzebują ogromnej tolerancji ze świata zewnętrznego?

W zasadzie ja uważam się za osobę tolerancyjną, choć cięko to ikreślić kim taka osoba naprawde jest. Nigdy nie skreślam ludzi za to kim są ani jacy są, akceptuje ich i nie potępiam. Staram się ich zrozumieć jadnak do pewnego stopnia-aż nie narzucają mi swoich wartości i poglądów. Moge żyć i przebywać w gronie osób innych niż ja, z innymi poglądami religijnymi, orientacją seksualną itp. Akceptuję kobiety kochające kobiete, meżczyzn kochających mężczyzn,ale dopuki ich uczucia i potrzeby nie są okazywane w mojej obecności. Akceptuję kogoś kto wierzy w coś zupełnie innego niż ja, ale dopuki w mojej obecności nie zacznie odprawiać dziwnych rytuałów. Czy to można nazwać tolerancją? Staram się nieoceniać ludzi po okładce chce poznać ich wnętrze, jednak czasem jest to trudne. W moim gronie znajomych są różni ludzie, jednak oni wiedzą,że wszystko ma swoje granice- z kimś kto wierzy w coś innego, rozmawiam na wszystkie inne temart ale nie wiara, z biseksualną osobą takze nie rozmawiam o podbojach i wrażeniach erotycznych. Oni szanują mnie a ja ich, mamy swoje zasady i ich nie łamiemy. Ale czy taka osoba jak ja może nazwać się tolerancyjną?

Dlaczego tak jest, że zawsze co dobre szybko się kończy?

Spędziłam weekend w mieście które kocham- w Zakopanem. Było wspaniale, pogoda dopisała i ogólna atmosfera była wspaniała.

Kocham przyrode, pewnie dlatego tak podobają mi się nasze piękne góry, zawsze jednak jeździłam do Zakopanego latem, ale tym razem udało mi się zobaczyć te piękne olbrzymy pokryte śniegiem. Wspaniały widok... Pomimo, iż nienawidzę zimna i mrozu jestem ogromnie zadowolona z tego wypadu. Początkowo byłam przeciwna pomysłowi mojego brata jednak pomyślałam co mi zależy. Spakowałam ciepłe buty (szpilki poszły w odstawke), rękawiczki, czapkę, grube skarpety i kilka ciepłych bluzek. Pojechaliśmy samochodem we 4, wcześnie rano. Już na samym początku podróży zaczeło się robić wesoło i tak przez całą droge, gdy dotarliśmy na miejsce zaskoczyła mnie pogoda- pięknie, ciepło, słonko grzało. Widoki przepiękne...

Resztę czasu spędziliśmy na zwiedzaniu i takich tam standardów. Jednak biorąc pod uwage całe te 2 dni jakie tam spędziłam moge powiedzieć, że nigdy nie myślałam iż człowiek jest w stanie się śmiać przez kilka godzin bez przerwy- ŚMIAŁAM SIĘ PRZEZ KILKA GODZIN BEZ JAKICHKOLWIEK ŚRODKÓW DOPINGUJĄCYCH! Ale tak jak mówiłam wcześniej to co piękne szybko się kończy. Wracając do domu cały czas się śmiałam, łzy spływały mi po policzkach gdyż mój organizm nie mógł znieść takiej dawki śmiechu. Gdy tylko wjechaliśmy na nasze tereny, uśmiechy na naszych twarzach nagle zgasły, czar prysł... wróciliśmy do szarej codzienności...