gabriela1802

Mały kwiat, maleńki podarunek, mały uśmiech, mały drobiazg... a tak bardzo cieszy:)

Czasem zdarza się,że ktoś przynosi nam coś ogromnego, drogocennego, sprawiającego nam ogromną radość, jednak tak naprawdę prawdziwą radość sprawiają mi małe rzeczy, małe drobiazgi, maleńki gesty...

Ile radości potrafi sprawić maleńka roża przyniesiona od tak bez powodu. Jak wiele przynosi radości mała porcelanowa myszka, którą dostałam, bo ktoś akurat gdy ją zobaczył pomyślał o mnie...Ogromną radość sprawiło mi ciastko, które on kupił mi do pracy... Tak niewiele trzeba, aby mnie uszczęśliwić

Niewielki uśmiech na twarzy strapionej osoby, zwykły gest powitalny, przepuszczenie kobiety przodem w drzwiach przez nieznajomego, prosze, dziękuje, przepraszam...

Tak niewiele, a czasem sprawia taką trudność...

W około mnóstwo serduszek, czerwonych wystaw, baloników. Na ulicach młode pary, zakochani idą za rękę, w dłoni kobiet róże.... Przecież to święto to jakiś jeden wielki banał. Walentynki to tak naprawde święto budowlańców:) ( walą tynki).

14 luty to przecież zupełnie zwykły dzień, taki jak inne. To święto jest bardzo sztuczne i przereklamowane. Przecież skoro to święto jest dla zakochanych to jak to, oni mają się darzyć uczuciem i słodkimi gestami tylko dziś? Bez sensu jesli ktoś się kocha to tak naprawde ma święto cały rok, czy akurat dziś musi przynieść kobiecie kwiaty? A może więcej radości sprawiło by jej gdyby przyniósł te kwiaty za tydzień? Bez okazji, bo po prostu ją kocha....

Nie wiem jak myślą inni, ale dla mnie to święto jest nieszczere i zupełnie sztuczne. Mężczyźni biegają po jubilerach i szukaja czegoś dla żony- wszystko jedno, nie ważne, oby się jej spodobało, niech pani coś wybierze- mówią de ekspedientki. Coś okropnego.

A kobiety myślą co mam przygotować na kolacje, przecież dziś walentynki,musi być wyjątkowa, a może akurat dziś mąż nie będzie miał ochoty na romantyzmy, ktore z racji święta będą sztuczne? Czy nie lepiej poczekać na odpowiedniejsze chwile?

Nikogo nie krytykuje, każdy ma swoje zdanie ilubi to co chce, ale ja niestety nie przepadam za tym świętem, jest on dla mnie jak każdy inny dzień, bo w zasadzie walentynki mam przez cały rok!

Za oknem, pada piękny biały puch, jego widok zniewala... Cóż za brednia, no może jest pięknie ale gdy siedzi się w domu, bo osobiście nienawidzę zimy. Wszędzie zimno, mokro, ślisko i w ogóle do kitu.

Ledwo obudziłam się rano, mój mężczyzna musiał zostawić mnie w lóżku samą bo musiał odśnieżać podwórko, gdy tylko wychodziłam do pracy, poślizgnęłam się na schodach. Na szczęście skończyło to się otarciem dłoni i siwym kolanem. Jeśli tylko wyjde na pole dostaje ogromnego kataru, a mój makijaż spływa mimo, iż jest wodoodporny. No i jak tu kochać zime?

Drogi nie przejezdne, wszędzie korki, śliska nawierzchnia, bardzo łatwo o wypadek. Ale jestem dobrej myśli wiosna zbliża się wielkimi krokami ( no może maleńkimi)

A jeśli chodzi o moją przeszłość związaną z zimą to również nie mam dobrych wspomnień.

W dziecinstwie zjeżdżając na sankach wpadłam na drzewo, nie dość,że się poobijałam to jeszcze połamałam nowiutkie sanki. Gdy chodziłam do szkoły złamałam rękę, bo Przed wyjściem było ślisko, a gdy jako mała dziewczynka lepiłam bałwana zawsze topniał na 2 dzień, dlatego nienawidze zimy