Czy jeszcze pamiętam jak to się robi.......

Kilka lat temu pisałam wiersze, bardzo dużo wierszy, ale od jakiegoś czasu zatraciło się to we mnie. Pisałam coraz mniej, aż w końcu zaprzestałam to robić. Wszystkie moje bazgrołki trafiały do szuflady, ale dziś wykopałam jeden z nich z przed 3 lat, to był chyba ostatni wiersz...

Życie moje Ci oddaje,

Wszystkie sprawy i marzenia,

Wszystko co się innym staje,

Wszystkie wątki i wspomnienia.

Dzięki Tobie się zmieniłam,

Moje życie sens nabiera,

W nowe życie już wkroczyłam,

Mą beztroskość wiek odbiera.

Jesteś szczęściem mym ogromnym,

Moim światłem i natchnieniem,

Takim wielkim, w duszy skromnym,

Nie zostaniesz mym wspomnieniem,

Bo już z Tobą wiążę życie,

Chce już z tobą zawsze być,

W biedzie, smutku, dobrobycie,

Chce do końca z Tobą być.

Mało kto lubi wiersze, a w zasadzie mało który mężczyzna,pewnie  ten kto otworzy tę strone nie przeczyta nawet połowy, ale nieważne. Ważne, że obudziło to we mnie wspomnienia i może znów zaczne pisać?